Medical Team 2008

Primary Health Care
University of the Nations Kona, Hawaii (IPHC)
in Nothern Thailand
27 November 2008
This group is our friend from Primary Health Care school from Kailua-Kona, Hawaii, USA. Our friend Friedhelm metzger told us two years ago that the group wish to go to the place where not too many people have gone to. So we arranged for them. เพื่อนเหล่านี้มาจาก โรงเรียนการพยาบาลเบื้องต้น จากเมืองโคน่า, ฮาวาย, สหรัฐอเมริกา สหายฟรีแฮมได้บอกเราล่วงหน้า 2 ปี ว่าต้องการไปที่ ที่คนไปไม่ค่อยถึง หรือไปยาก เราจึงจัดให้เมื่อเขาขอมา

27-28 November  2008

Due to the fact that we have to go to places where we have never been, we had to take much time in preparation. เนื่องจากพื้นที่ ที่เราจะไปนั้น เราไม่เคยไปมาก่อน เราจึงต้องเตรียมความพร้อมเป็นพิเศษ

29 November  2008

At 11:04 am. Thra Wright Dee was shivering and have high fever. Kara has injected a drip and the trip move on as Mordikai from Namibia. After one hour vitamin gave him strength and took over and drove all the way to TeeKayKee.

เวลา ประมาณ 11:04 น. อ.ไรท์ ดี เริ่มหนาวสั่นและมีไข้สูง คาร่าให้น้ำเกลือทางเส้นเลือดหนึ่งลูก จากนั้นก็เดินทางต่อ คราวนี้ มอเดคาย จากนามีเบีย เป็นมือสองช่วยขับรถให้ หนึ่งชั่วโมงถัดจากนั้นวิตามินในน้ำเกลือที่ให้ทำให้อ.ไรท์ มีแรงขึ้นมาอีกครั้งและกลับมาขับรถต่อจนถึงหมู่บ้านทีเกะคี(บ้านห้วยโค้ง)

30 November  2008

1 December  2008

After starting the medical help for while, we heard that Thra Wright Dee was shaking again at 10:10 am. he had high fever and and high pressure up to 200, so sister Caral gave him a medical spray under his tongue to enlarge the blood stroke, so that the too high pressure would not damage his strokes, especially in his brain. Sister Caral felt uneasy and worried because she had already sprayed this medicine 2 time, but the symptoms was not better. She finally said that she would spray for the last time because this medical spray could not be used more than 3 time. After 3-time spraying, sister Kara dared not to give vitamin to Thra Wright Dee anymore. She said that this was not a simple fever, there had to be some germs in his blood because the fever came back again. This condition was very serious that sister Kara said “I am shaking all over and I don’t know what to do now” We finally decided to take him to the Omkoi Hospital. However, it would take us 2 hours. We thus, went with prayers.

หลังจากที่เราเริ่มตรวจสุขภาพของชาวบ้านที่หมู่บ้านทีเกะคีได้ระยะหนึ่ง มีคนมาบอกว่าอ.ไรท์ หนาวสั่นอีครั้ง ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 10:10 น. เขามีไข้สูงมาก และความดันโลหิตมากกว่า 200 จากนั้นแคลรอลได้ให้ยาพ่นใต้ลิ้นของเขาเพื่อให้เส้น เลือดขยายตัว ทำให้ความดันโลหิดต่ำลง เพราะหากความดันขึ้นมากเกินไปซึ่งอาจจะทำให้เส้นเลือดในสมองแตกได้ แคลรอลเริ่มกังวลเพราะฉีดสเปรย์ไปสองครั้งแล้วแต่ความดันโลหิตยังไม่ลง ในที่สุดเธอบอกว่าจะฉีดอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เพราะสเปรย์นี้ไม่ควรใช้เกิน 3 ครั้ง คาร่า(คนที่ให้น้ำเกลือ+วิตามิน)บอกว่า ไม่กล้าให้น้ำเกลืออีกแล้ว เพราะนี้ไม่ใช่อาการเหนื่อยหรืออ่อนแรงปกติแล้ว ต้องมีเชื้ออะไรสักอย่างอยู่เลือดแน่ๆ “มือไม้ฉันสั่นและทำอะไรไม่ถูกแล้ว” เราเห็นว่าอยู่ในขั้นที่อันตรายมากแล้วเราจึงตัดสินใจนำเขาส่งอ.ไรท์ ไปที่โรงพยาบาลอมก๋อยทันที ขณะนั้นอ.ไรท์ ไม่รู้สึกตัวแล้ว พูดก็ไม่ตอบแ้ล้ว ซึ่งต้องใช้เวลาในการเดินทางถึงสองชั่วโมง เราไม่มีทางเลือกแล้ว เราได้แต่อธิฐานขอความเมตตาจากพระเจ้าอย่าให้เขาเป็นอะไร

We were thankful to God for taking us safely to the hospital. Thra Wright Dee was unconscious and spoke unconsciously time to time the whole trip. There is a Malayria Center in the hospital, so they searched and found the Malaria type PF in his blood. The doctor gave him the Malaria medicine right away. Then we asked his daughter to take him back to Chiangmai. After that we heard from Chiangmai that he also had Taifus in his blood. The same night Friedhelm, Caral, David and I(Joe) drove back to TeeKayKee. While driving, we saw 2 stars and a phased moon like the heaven was smiling at us. It was amazing, indeed.

ขอบคุณพระเจ้า เราพาอ.ไรท์ ไปถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ในระหว่างทางเขาไม่รู้สึกตัวและเพ้อเป็นครั้งคราว ศูนยมาเลเรียที่อำเภออมก๋อยมาและนำเลือดเขาไปตรวจทันที ประกฏว่ามีเชื้อมาเลเรียประเภท PF และหมอก็ให้ยามาเลเรียแก่เขาทันที จากนั้นเราให้ลูกสาวทีอยู่ที่เชียงใหม่มารับตัวเขาไปรักษาต่อที่โรงพยาบาล ที่จังหวัดเชียงใหม่ หลังจากนั้นเราได้ยินว่าหมอเจอเชื้อไทฟัสอยู่ในเลือดเขาด้วย เย็นวันนั้น ฟรีแฮม, แครอล, เดฟ และผู้บันทึกเรื่อง(โจ)กลับไปยังหมู่บ้านทีเกะคี ระหว่างทางเราเห็นดาวสองดวงอยู่เหนือพระจันทร์หงาย เหมือนกับว่าท้องฟ้ากำลังยิ้มกับเรา เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่แปลกจริงๆ

2 December  2008

The next morning, we started the mission from 9 am. until all patients were checked and helped.

วันรุ่งขึ้นเราเริ่มพันธกิจตรวจสุขภาพชาวบ้านตอน 9 โมงเช้า จนกระทั่งคนไข้ทุกคนได้รับการตรวจ

We had Mordikai with us this time, so whoever wanted to pull out his/her tooth, he was in charge and got it done.

การมาครั้งนี้ มอเดกาย มากับเรา ดังนั้นผู้ที่ต้องการถอนฟันทั้งหลาย จึงได้รับการถอนฟันให้อย่างสมใจ

We would like to thank sister Kara for being one of the interpreters on this trip. Actually, she was happy to take care of the food, buying cooking meat and vegetables in
Chiangmai before the trip. Consequently, we had delicious meal every time on our trip.

ต้องขอบคุณพี่คาร่าที่มาเป็นล่ามให้กับเรา และมีใจที่จะดูแลเรื่องอาหารการกินให้กับเรา เธอเป็นคนวางแผนเรื่องอาหารในทริปนี้ทั้งหมดและทำได้เยี่ยมมาก ทริปนี้ของเราจึงได้กินแต่ของอร่อยทุกมื้อ

3 December  2008

As grandpa Lwae Too and his wife grandma Naw Po invited us to their village “Po Thwee Kee” we left Tee Kay Kee at 8:00 am. and arrived Po Thwee Kee village at 10:00 am. ดังที่ผู้เฒ่าแหลว่พอและภรรยานอโพ ได้เชิญให้เรามาที่หมู่บ้านโพธวีคี ของเขาอีก เราออกจากบ้านทีเกะคีตอน 8 โมงเช้าและไปถึงหมู่บ้านโพ ธวี คี 10 โมงเช้า

We thank Mordekai for humbly making fresh coffee(Metal Drum Coffee) for us all the time. That was why all the coffee drinkers felt fresh and joyful always.

เราขอบคุณ มอเดกาย ที่กรุณาชงกาแฟสด Metal Drum ให้เราตลอดการเดินทางของเราทริปนี้ ทำให้คอกาแฟทั้งหลายรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอยู่ได้ตลอดการเดินทาง
While driving back to Tee Kay Kee, we stopped to visit 3 elderly who were driven away from the village because they had become Christians. In the past, Brett and Cheryl sent them rice 2 times. This time our medical team brought them some food. This old man is blind, his wife is deaf and his wife’s sister is abnormal. ระหว่าง ทางกลับไปยังหมู่บ้านทีเกะคี เราไปเยี่ยมคนแก่สามคนที่ถูกขับออกจากหมู่บ้านเนื่องจากรับเชื่อเรื่องพระ เจ้า ที่ผ่านมาเพื่อนของเราชื่อเบรท ได้ส่องข้าวสารไปให้ 2 ครั้ง ครั้งนี้เพื่อนคณะนี้นำอาหารบางส่วนไปให้เขาด้วย คนแก่คนนี้ตามองไม่เห็น ภรรยาเขาไม่ได้ยิน และน้องภรรยาพิการทางสมอง

4 December  2008

5 December  2008

6 December  2008

We took picture with the head of the village before we went to the next village. we left Sho Kee at 8:40 hrs. We saw that many people worked on the road and we reinformed that money came from Wat Tam Ma Kai temple as this Wat is known as the most rich Buddhist temple in Thailand.

เราถ่าย รูปร่วมกับผู้นำหมู่บ้านก่อนที่จะออกเดินทางไปยังหมู่บ้านต่อไป เราออกจากหมู่บ้านโชคีเวลา 8:40 น. ระหว่างทางเราเห็นชาวบ้านได้รับจ้างมาสร้างจำนวนมาก มีคนบอกเราว่า “งบประมาณการสร้างถนนนี้มาจากวัดธรรมกายซึ่งเป็นวัดที่ร่ำรวยมาก”

After Sho Kee we came to a spot where people worked on the road. Little after here, we came to a spot where we saw a beautiful waterfall called Koon Song Waterfall. Very few trucks came by this road. So at some places, we had to stop and cut the vines that obstruct our path.

ถัดจากบริเวณที่คนกำลังสร้างถนนไม่ไกล มีน้ำตกที่เรามองเห็นแต่ไกลอยู่ด้านล่างเรียกว่า น้ำตกขุนสอง ถนนเส้นนี้มีรถยนต์ผ่านมาน้อยมาก หลายจุดเราต้องจอด เพื่อตัดสิ่งกีดขวางให้ออกจากทาง
There was a gas station at Wah Bler Looh village, so we stopped to fill up the tack and have our meal. There we met a group of tourists who call themselves “Landrover Club”. They told that they got lost. We met them at 15:17 hours. There were children, women and elders with this group, and they had 10 trucks. They came from Mae Ra Merng and wanted to go through this jungle to Omkoi. We tried to explain the way out or them, but since this area did not exist in the map, we finally persuaded them to follow us and spend a night in Mor Ko Kee village. We explained that it would take 4 hours by truck and most villagers in Mor Ko Kee are our friends.

หลังจากเรารับประทานมื้อกลางวันที่หมู่บ้านหว่าเบลอหลู่แล้ว เราเห็นว่ามีปั๊มน้ำมันในหมู่บ้านด้วย เราจึงเติมกันฉุกเฉินไว้ หลังจากที่เราออกเดินทางต่อพ้นหมู่บ้านเล็กน้อย เราพบนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเรียกตัวเองว่า คณะแลนด์โรเวอร์ เขาบอกเราว่าเขากำลังหลงทาง เราพบกับคณะนี้เวลา 15:17 น. มีเด็ก, ผู้หญิง และคนแก่ด้วย คณะนี้มาด้วยกันรถ 10 คัน ขึ้นมาจากทางแม่ระเมิงและต้องการข้ามออกไปยังอำเภออมก๋อยโดยทางป่า เราพยายามอธิบายว่าต้องไปอย่างไร แต่ถนนเส้นนี้ยังไม่ปรากฏในแผนที่ จึงยากที่จะอธิบาย เราจึงให้ตามเรามาและนอนที่หมู่บ้านมอโก้คีซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางด้วยรถรถยนต์ 4 ชั่วโมงโดยประมาณ

We arrived MawKoKee village at 7 in the evening. The Landrover Club were well treated and in the morning they were guided to the main road by a few villagers.

เรามาถึงหมู่บ้านมอโก้คีประมาณ 1 ทุ่ม คณะแลนด์โรเวอร์คลับได้รับการต้อนรับจากชาวบ้านเป็นอย่างดี วันรุ่งขึ้นชาวบ้านไปส่งคณะนี้ที่ปากทางถนนหลวง

7 December  2008

This morning was Sunday. We had service in the church. Brother Mordekai took part and gave testimony to the church members.

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เรานมัสการกับชาวบ้านในโบสถ มอเดคาย ใช้เวลาส่วนหนึ่งเล่าเรื่องราวของตนเพื่อเป็นพยานชีวิต

At night we had a camp fire and sang praises, including Christmas songs together with the villagers.

ช่วงค่ำเรามีชุมนุมรอบกองไฟ และร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า และเพลงคริสต์มาส

8 December  2008

The next day, we started our medical help. In winter time like this, most villagers got a cold and cough. The sickness we found in this village were body pains, dizziness, heart burn, germs, asthma, ear infection, skin disease, lice and ear drum damage.

วันต่อมา เราเริ่มตรวจชาวบ้านเหมือนเคย ฤดูหนาวเช่นนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่มักจะเป็นหวัดและไอ โรคต่างๆที่เราพบบ่อยที่นี่ได้แก่ โรคปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัว หน้ามืด ปวดแสบท้องเนื่องจากทานเผ็ด พยาธิ หอบ หูน้ำหนวก โรคผิวหนัง เหา และ แก้วหูเสียหาย

9 December  2008

We had to move on. There was a Young lady who we suspected that she is ectopic pregnancy. Our friend Ester gave her some money as a transportation fee, so that she could go to check herself up at the hospital. Before we left, grandpa Kuh Lah Pah prayed for our trip and the villagers gave thanks to all of us.

เราต้องออกเดินทางต่ออีกแล้ว ที่นี่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทีมงานสันนิฐานว่าอาจจะท้องนอกมดลูก แอสเตอร์หนึ่งในเพื่อนของเราได้มอบเงินให้เธอเป็นค่ารถเพื่อไปตรวจเพื่อความ แน่นอนอีกครั้งที่โรงพยาบาลก่อน ออกเดินทางผู้เฒ่าขื่อหล่าป่า อธิฐานเผื่อคณะของเรา

We arrived village Maw Kler Kee at 11:38 hrs. After getting our luggage done from the trucks we started the clinic. เรามาถึงหมู่บ้านมอเคล่อคีเวลา 11:38 น. หลังจากเรานำสัมภาระลงจากรถแล้ว เราเริ่มพันธกิจตรวจสุขภาพชาวบ้านทันที

10 December  2008

There are grade 1, 2, 3 and 5 in this school with only 2 teachers. The villagers wish to have the more inproved  school for their children so they came to us for some advice. We and village committee went to survay the school area. we asked them to give us  a few months for the planing. โรงเรียน ที่นี่ มีชั้น ป.1, ป.2, ป.3, และป.5 ชาวบ้านที่นี่ต้องการโรงเรียนที่สมบูรณ์ขึ้น จึงมาปรึกษากับเราว่าจะทำอย่างไรดี เราไปสำรวจพื้นที่กับเพื่อนๆของเราและกรรมการหมู่บ้าน และเราบอกเขาว่าโปรดรอสักสองสามเดือน เราจะกลับไปวางแผนดูว่าต้องทำอย่างไร

11 December  2008

12 December  2008

About 11:00 am we departed from KaNaeJuKee to Chiangmai and had lunch on the way in the jungle
ประมาณ 11 โมงเช้า เราออกจากหมู่บ้านขะแนจื้อคีกลับมาเชียงใหม่ มื้อกลางวันมื้อนี้เราทานกันข้างทางในป่า

16 December  2008

After we had a rest for a few days some of us went to the elephant camp to enjoy riding the elephant หลังจากพักเหนื่อยที่เชียงใหม่สองสามวันแล้ว เราพาคณะบางส่วนไปนั่งช้างที่ปางช้าง
University of the Nations
Primary Helth Care
in Nothern Thailand
November 2008




Mission (พันธกิจ)


Primary Helth Care
by
University of the Nations Kona, Hawaii (IPHC)
in Nothern Thailand
27th November (พฤศจิกายน) 2008
This group is our friend from Primary Health Care school from Kailua-Kona, Hawaii, USA. Our friend Friedhelm metzger told us two years ago that the group wish to go to the place where not too many people have gone to. So we arranged for them.
เพื่อน เหล่านี้มาจาก โรงเรียนการพยาบาลเบื้องต้น จากเมืองโคน่า, ฮาวาย, สหรัฐอเมริกา สหายฟรีแฮมได้บอกเราล่วงหน้า 2 ปี ว่าต้องการไปที่ ที่คนไปไม่ค่อยถึง หรือไปยาก เราจึงจัดให้เมื่อเขาขอมา

27-28th November  2008

Due to the fact that we have to go to places where we have never been, we had to take much time in preparation.
เนื่องจากพื้นที่ ที่เราจะไปนั้น เราไม่เคยไปมาก่อน เราจึงต้องเตรียมความพร้อมเป็นพิเศษ

29th November  2008

There are 11 people left Chiangmai ato 9:30 am. คณะทั้งหมดในการเดินทางเที่ยวนี้มี 11 คน
At 11:04 am. Thra Wright Dee was shivering and have high fever. Kara has injected a drip and the trip move on as Mordikai from Namibia. After one hour vitamin gave him strength and took over and drove all the way to TeeKayKee.
เวลา ประมาณ 11:04 น. อ.ไรท์ ดี เริ่มหนาวสั่นและมีไข้สูง คาร่าให้น้ำเกลือทางเส้นเลือดหนึ่งลูก จากนั้นก็เดินทางต่อ คราวนี้ มอเดคาย จากนามีเบีย เป็นมือสองช่วยขับรถให้ หนึ่งชั่วโมงถัดจากนั้นวิตามินในน้ำเกลือที่ให้ทำให้อ.ไรท์ มีแรงขึ้นมาอีกครั้งและกลับมาขับรถต่อจนถึงหมู่บ้านทีเกะคี(บ้านห้วยโค้ง)

30th November  2008

It was very cold at TeeKayKee at night. Some of us could not sleep at night. At 8:12 we observed that it was 14 degree Celsius. Today is Sunday, we worshiped here.
คืน ที่ ผ่านมาอากาศเย็นมาก พวกเราบางคนนอนไม่ค่อยหลับ เราลองไปดูอุณหภูมิตอน 8 โมงกว่าขึ้นมาอยู่ที่ 14 องศาแล้ว วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เราร่วมนมัสการกับชาวบ้านที่นั่น

1st December 2008

After starting the medical help for while, we heard that Thra Wright Dee was shaking again at 10:10 am. he had high fever and and high pressure up to 200, so sister Caral gave him a medical spray under his tongue to enlarge the blood stroke, so that the too high pressure would not damage his strokes, especially in his brain. Sister Caral felt uneasy and worried because she had already sprayed this medicine 2 time, but the symptoms was not better. She finally said that she would spray for the last time because this medical spray could not be used more than 3 time. After 3-time spraying, sister Kara dared not to give vitamin to Thra Wright Dee anymore. She said that this was not a simple fever, there had to be some germs in his blood because the fever came back again. This condition was very serious that sister Kara said “I am shaking all over and I don’t know what to do now” We finally decided to take him to the Omkoi Hospital. However, it would take us 2 hours. We thus, went with prayers.
หลัง จากที่คลีนิคเคลื่อนที่ได้สักครู่หนึ่ง มีคนมาบอกว่าอ.ไรท์ หนาวสั่นอีครั้ง ตอนนั้นเวลาประมาณ 10:10 น. เขามีไข้สูงมาก และความดันโลหิตมากกว่า 200 จากนั้นแคลรอลได้ให้ยาพ่นใต้ลิ้นของเขาเพื่อ ให้เส้น เลือดขยายตัว เพื่อไม่ให้ความดันขึ้นมากเกินไปซึ่งอาจจะทำให้เส้นเลือดในสมองแตกได้ แคลรอลเริ่มกังวลเพราะฉีดสเปรย์ไปสองครั้งแล้วแต่ความดันโลหิตยังไม่ลง ในที่สุดเธอบอกว่าจะฉีดอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย เพราะสเปรย์นี้ไม่ควรใช้เกิน 3 ครั้ง คาร่า(คนที่ให้น้ำเกลือ+วิตามิน)บอกว่า ไม่กล้าให้น้ำเกลืออีกแล้ว เพราะนี้ไม่ใช่อาการเหนื่อยหรืออ่อนแรงปกติ ต้องมีเชื้ออะไรอยู่เลือดแน่ๆ “มือไม้ฉันสั่นและทำอะไรไม่ถูกแล้ว” เราจึงตัดสินใจนำเขาส่องโรงพยาบาลอมก๋อย ซึ่งใช้เวลาถึงสองชั่วโมง เราได้แต่อธิฐานขอความเมตตาจากพระเจ้าอย่าให้เขาเป็นอะไร
We were thankful to God for taking us safely to the hospital. Thra Wright Dee was unconscious and spoke unconsciously time to time the whole trip. There is a Malayria Center in the hospital, so they searched and found the Malaria type PF in his blood. The doctor gave him the Malaria medicine right away. Then we asked his daughter to take him back to Chiangmai. After that we heard from Chiangmai that he also had Taifus in his blood. The same night Friedhelm, Caral, David and I(Joe) drove back to TeeKayKee. While driving, we saw 2 stars and a phased moon like the heaven was smiling at us. It was amazing, indeed.
ขอบ คุณพระเจ้า เราพาอ.ไรท์ ไปถึงโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย ในระหว่างทางเขาไม่รู้สึกตัวและเพ้อเป็นครั้งคราว ศูนยมาเลเรียที่อำเภออมก๋อยมาและนำเลือดเขาไปตรวจทันที ประกฏว่ามีเชื้อมาเลเรียประเภท PF และหมอก็ให้ยามาเลเรียแก่เขาทันที จากนั้นเราให้ลูกสาวทีอยู่ที่เชียงใหม่มารับตัวเขาไปรักษาต่อที่โรงพยาบาล ที่จังหวัดเชียงใหม่ หลังจากนั้นเราได้ยินว่าหมอเจอเชื้อไทฟัสอยู่ในเลือดเขาด้วย เย็นวันนั้น ฟรีแฮม, แครอล, เดฟ และผู้บันทึกเรื่อง(โจ)กลับไปยังหมู่บ้านทีเกะคี ระหว่างทางเราเห็นดาวสองดวงอยู่เหนือพระจันทร์หงาย เหมือนกับว่าท้องฟ้ากำลังยิ้มกับเรา เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติที่แปลกจริงๆ

2nd December 2008

The next morning, we started the mission from 9 am. until all patients were checked and helped.
วันรุ่งขึ้นเราเริ่มพันธกิจตรวจสุขภาพชาวบ้านตอน 9 โมงเช้า จนกระทั่งคนไข้ทุกคนได้รับการตรวจ
We had Mordikai with us this time, so whoever wanted to pull out his/her tooth, he was in charge and got it done.
การมาครั้งนี้ มอเดกาย มากับเรา ดังนั้นผู้ที่ต้องการถอนฟันทั้งหลาย จึงได้รับการถอนฟันให้อย่างสมใจ
We would like to thank sister Kara for being one of the interpreters on this trip. Actually, she was happy to take care of the food, buying cooking meat and vegetables in Chiangmai before the trip. Consequently, we had delicious meal every time on our trip.
ต้อง ขอบ คุณพี่คาร่าที่มาเป็นล่ามให้กับเรา และมีใจที่จะดูแลเรื่องอาหารการกินให้กับเรา เธอเป็นคนวางแผนเรื่องอาหารในทริปนี้ทั้งหมดและทำได้เยี่ยมมาก ทริปนี้ของเราจึงได้กินแต่ของอร่อยทุกมื้อ

3rd December 2008

As grandpa Lwae Too and his wife grandma Naw Po invited us to their village “Po Thwee Kee” we left Tee Kay Kee at 8:00 am. and arrived Po Thwee Kee village at 10:00 am.
ดัง ที่ผู้ เฒ่าแหลว่พอและภรรยานอโพ ได้เชิญให้เรามาที่หมู่บ้านโพ ธวี คี ของเขาอีก เราออกจากบ้านทีเกะคีตอน 8 โมงเช้าและไปถึงหมู่บ้านโพ ธวี คี 10 โมงเช้า
We thank Mordekai for humbly making fresh coffee(Metal Drum Coffee) for us all the time. That was why all the coffee drinkers felt fresh and joyful always.
เรา ขอบคุณ มอเดกาย ที่กรุณาชงกาแฟสด Metal Drum ให้เราตลอดการเดินทางของเราทริปนี้ ทำให้คอกาแฟทั้งหลายรู้สึกกระปรี้กระเปร่าอยู่ได้ตลอดการเดินทาง
Grandpa Lwae Too invited us every year. This is the third time, and he continues to invite us next year.
ผู้เฒ่าแหลว่ทู เชิญพวกเราทุกปี ปีนี้เป็นปีที่สามแล้ว และเขายังคงเชิญให้เราไปปีหน้าอีก
While driving back to Tee Kay Kee, we stopped to visit 3 elderly who were driven away from the village because they had become Christians. In the past, Brett and Cheryl sent them rice 2 times. This time our medical team

brought them some food. This old man is blind, his wife is deaf and his wife’s sister is abnormal.

ระหว่าง ทางกลับไปยังหมู่บ้านทีเกะคี เราไปเยี่ยมคนแก่สามคนที่ถูกขับออกจากหมู่บ้านเนื่องจากรับเชื่อเรื่องพระ เจ้า ที่ผ่านมาเพื่อนของเราชื่อเบรท ได้ส่องข้าวสารไปให้ 2 ครั้ง ครั้งนี้เพื่อนคณะนี้นำอาหารบางส่วนไปให้เขาด้วย คนแก่คนนี้ตามองไม่เห็น ภรรยาเขาไม่ได้ยิน และน้องภรรยาพิการทางสมอง

4th December 2008

In the morining we left TeeKayKee village. On the way at a highest point, we took several pictures.
วันรุ่งขึ้นเราอำลาบ้านทีเกะคี ระหว่างทางเราแวะถ่ายรูป ณ จุดสุงสุดของบริเวณเทือกเขาเหล่านี้
At village Sho Kee our group took different duties who to cook and who to wash dishes. But sister Kara always help.
ที่หมู่บ้านโชคี(ขุนสอง) คณะได้แบ่งเวณกันเรื่องการทำกับข้าวและล้างจาน แต่พี่คาร่าขาดไม่ได้
At 13:46 hrs. we started work on the health of the patients. Since we told people before hand that we would come to this village, many patients from different came to this place.
เวลา 13:46 น. เราเริ่มคลีนิคเคลื่อนที่ของเราอีกครั้ง เนื่องจากเราได้ส่งข่าวมาก่อนแล้ว ชาวบ้านจากหมู่บ้านอื่นจึงมารอคอยพวกเราด้วย

5th December 2008

6th December 2008

We took picture with the head of the village before we went to the next village. we left Sho Kee at 8:40 hrs. We saw that many people worked on the road and we were informed that money came from Wat Tam Ma Kai temple as this Wat is known as the most rich Buddhist temple in Thailand.
เรา ถ่าย รูปร่วมกับผู้นำหมู่บ้านก่อนที่จะออกเดินทางไปยังหมู่บ้านต่อไป เราออกจากหมู่บ้านโชคีเวลา 8:40 น. ระหว่างทางเราเห็นชาวบ้านได้รับจ้างมาสร้างจำนวนมาก มีคนบอกเราว่า “งบประมาณการสร้างถนนนี้มาจากวัดธรรมกายซึ่งเป็นวัดที่ร่ำรวยมาก”
After Sho Kee we came to a spot where people worked on the road. Little after here, we came to a spot where we saw a beautiful waterfall called Koon Song Waterfall. Very few trucks came by this road. So at some places, we had to stop and cut the vines that obstruct our path.
ถัด จากบริเวณที่คนกำลังสร้างถนนไม่ไกล มีน้ำตกที่เรามองเห็นแต่ไกลอยู่ด้านล่างเรียกว่า น้ำตกขุนสอง ถนนเส้นนี้มีรถยนต์ผ่านมาน้อยมาก หลายจุดเราต้องจอด เพื่อตัดสิ่งกีดขวางให้ออกจากทาง
There was a gas station at Wah Bler Looh village, so we stopped to fill up the tack and have our meal. There we met a group of tourists who call themselves “Landrover Club”. They told that they got lost. We met them at 15:17 hours. There were children, women and elders with this group, and they had 10 trucks. They came from Mae Ra Merng and wanted to go through this jungle to Omkoi. We tried to explain the way out or them, but since this area did not exist in the map, we finally persuaded them to follow us and spend a night in Mor Ko Kee village. We explained that it would take 4 hours by truck and most villagers in Mor Ko Kee are our friends.
หลัง จากเรารับประทานมื้อกลางวันที่หมู่บ้านหว่าเบลอหลู่แล้ว เราเห็นว่ามีปั๊มน้ำมันในหมู่บ้านด้วย เราจึงเติมกันฉุกเฉินไว้ หลังจากที่เราออกเดินทางต่อพ้นหมู่บ้านเล็กน้อย เราพบนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเรียกตัวเองว่า คณะแลนด์โรเวอร์ เขาบอกเราว่าเขากำลังหลงทาง เราพบกับคณะนี้เวลา 15:17 น. มีเด็ก, ผู้หญิง และคนแก่ด้วย คณะนี้มาด้วยกันรถ 10 คัน ขึ้นมาจากทางแม่ระเมิงและต้องการข้ามออกไปยังอำเภออมก๋อยโดยทางป่า เราพยายามอธิบายว่าต้องไปอย่างไร แต่ถนนเส้นนี้ยังไม่ปรากฏในแผนที่ จึงยากที่จะอธิบาย เราจึงให้ตามเรามาและนอนที่หมู่บ้านมอโก้คี ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางด้วยรถรถยนต์ 4 ชั่วโมงโดยประมาณ
We arrived MawKoKee village at 7 in the evening. The Landrover Club were well treated and in the morning they were guided to the main road by a few villagers.
เรา มาถึงหมู่บ้านมอโก้คีประมาณ 1 ทุ่ม คณะแลนด์โรเวอร์คลับได้รับการต้อนรับจากชาวบ้านเป็นอย่างดี วันรุ่งขึ้นชาวบ้านไปส่งคณะนี้ที่ปากทางถนนหลวง

7th December 2008

This morning was Sunday. We had service in the church. Brother Mordekai took part and gave testimony to the church members.
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เรานมัสการกับชาวบ้านในโบสถ มอเดคาย ใช้เวลาส่วนหนึ่งเล่าเรื่องราวของตนเพื่อเป็นพยานชีวิต
At night we had a camp fire and sang praises, including Christmas songs together with the villagers.
ช่วงค่ำเรามีชุมนุมรอบกองไฟ และร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าและเพลงคริสต์มาส

8th December 2008

The next day, we started our medical help. In winter time like this, most villagers got a cold and cough. The sickness we found in this village were body pains, dizziness, heart burn, germs, asthma, ear infection, skin disease, lice and ear drum damage.
วัน ต่อมา เราเริ่มตรวจชาวบ้านเหมือนเคย ฤดูหนาวเช่นนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่มักจะเป็นหวัดและไอ โรคต่างๆที่เราพบบ่อยที่นี่ได้แก่ โรคปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัว หน้ามืด ปวดแสบท้องเนื่องจากทานเผ็ด พยาธิ หอบ หูน้ำหนวก โรคผิวหนัง เหา และ แก้วหูเสียหาย

9th December 2008

We had to move on. There was a Young lady who we suspected that she is ectopic pregnancy. Our friend Ester gave her some money as a transportation fee, so that she could go to check herself up at the hospital. Before we left, grandpa Kuh Lah Pah prayed for our trip and the villagers gave thanks to all of us.
เรา ต้องออกเดินทางต่ออีกแล้ว ที่นี่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ทีมงานสันนิฐานว่าอาจจะท้องนอกมดลูก แอสเตอร์หนึ่งในเพื่อนของเราได้มอบเงินให้เธอเป็นค่ารถเพื่อไปตรวจเพื่อความ แน่นอนอีกครั้งที่โรงพยาบาล ก่อนออกเดินทางผู้เฒ่าขื่อหล่าป่า อธิฐานเผื่อคณะของเรา
We arrived village Maw Kler Kee at 11:38 hrs. After getting our luggage done from the trucks we started the clinic.
เรามาถึงหมู่บ้านมอเคล่อคีเวลา 11:38 น. หลังจากเรานำสัมภาระลงจากรถแล้ว เราเริ่มพันธกิจตรวจสุขภาพชาวบ้านทันที

10th December 2008

There are grade 1, 2, 3 and 5 in this school with only 2 teachers. The villagers wish to have the more inproved  school for their children so they came to us for some advice. We and village committee went to survay the school area. we asked them to give us  a few months for the planing.
โรงเรียน ที่นี่ มีชั้น ป.1, ป.2, ป.3, และป.5 ชาวบ้านที่นี่ต้องการโรงเรียนที่สมบูรณ์ขึ้น จึงมาปรึกษากับเราว่าจะทำอย่างไรดี เราไปสำรวจพื้นที่กับเพื่อนๆของเราและกรรมการหมู่บ้าน และเราบอกเขาว่าโปรดรอสักสองสามเดือน เราจะกลับไปวางแผนดูว่าต้องทำอย่างไร

11th December 2008

12th December 2008

About 11:00 am we departed from KaNaeJuKee to Chiangmai and had lunch on the way in the jungle
ประมาณ 11 โมงเช้า เราออกจากหมู่บ้านขะแนจื้อคีกลับมาเชียงใหม่ มื้อกลางวันมื้อนี้เราทานกันข้างทางในป่า

16th December 2008

After we had a rest for a few days some of us went to the elephant camp to enjoy riding the elephant
หลังจากพักเหนื่อยที่เชียงใหม่สองสามวันแล้ว เราพาคณะบางส่วนไปนั่งช้างที่ปางช้าง
University of the Nations
Primary Helth Care
in Nothern Thailand
November – December 2008